Afscheid van Oma

Op 11/12/14 stierf Angele Vanhoutte, oma van Hannes. Vandaag 17/12 is haar begrafenis. Wij zetten het reizen stil in Makassar en herdenken haar via de misteksten en vele herinneringen.

Dat reizen en de zoektocht naar het ongekende hebben ik en alle
kleinkinderen, ongetwijfeld van jou en opa meegekregen. Dat houdt ook in dat je, zoals wij nu, soms niet op belangrijke of moeilijke momenten aanwezig bent. 

We gaan jou missen.

Hannes & Lieselotte.

Met alle kleinkinderen schreven we enkele herinneringen neer die vandaag ook worden voorgelezen:

"Tijdens onze lagere school gingen we vaak naar jou en opa om er nog te spelen. Je haalde ons soms op van school met je rode ‘mobyletje’. En wat was het leuk toen we er achteraan mochten opzitten. Wij klommen in de bomen achteraan de tuin, soms zo hoog dat je wat ongerust werd. Je verwende ons, met heerlijke kost en vaak kregen we extra chocotoffs toen we vertrokken."

"Bij Sielkes geboorte wachtten we bij jou en opa op nieuws. En als snel kwam dat goeie nieuws van ons zusje. Bij jou werd het zelden stil. Je was graag onder de mensen. Je kon altijd honderduit vertellen: de recente nieuwtjes, wat er in de krant stond, je verhalen over Congo. Op die momenten hingen we echt aan je lippen.  Je had je favoriete plekjes om te zitten. En zo gaan we jou ook herinneren: zittend in de zetel of op de stoel bij de kast, vlakbij de foto’s van de familie , in jouw gezellig huisje, luisterend naar de radio of in een boekje aan het lezen, of eens even helemaal niets doen."

"Toen stierf papa. Je zei dat je in zijn plaats dood zou willen zijn. Dat het oneerlijk was. Je zou het daarna nog eens meemaken met je zoon Chris, maar altijd hield je je sterk."

"Je voelde de laatste jaren je kracht afnemen, dat ben ik zeker, maar desondanks waren we altijd welgekomen, gewoon nog eens binnenspringen. Je glimlachte, vertelde en luisterde naar ons. Een van de laatste keer dat wij bij elkaar waren, gingen we wandelen in Oostduinkerke onder de stralende zon. Je genoot erg van die mooie dag, we wandelden op de dijk en dronken een thee. Oma, je had niet veel nodig om gelukkig te zijn. We gaan je missen, oma."

"Je was een ijzersterke vrouw, die ondanks alle tegenslagen trots en fier door het leven is blijven gaan. Keihard voor zichzelf en onbevreesd voor de buitenwereld. Ik herinner mij het beeld van een oma die kon genieten van lekker eten zoals die kersen of die krieken die je uit weckpotten haalde uit de helder.Maar je liet ons ook meegenieten van de eenvoudige dingen: zoals de okkernoten en de hazelnoten die je raapte uit je eigen tuin en die je meegaf met ons wanneer we op kot zaten en de dikke en lange sneden boterham. "

"Nooit zal ik het vergeten hoe we om middernacht met ons tweeën, al dansend en swingend, jouw verjaardag vierden, uitgerekend op de dag dat Ellen trouwde met Els."

"Oma, je genoot van het leven met al je zintuigen. Je verwoordde weinig, maar je leerde ons hoe eenvoudig mooi het leven kan zijn. Oma, jij hebt een deel van onze geschiedenis geschreven. We gaan jou missen."

Hannes, Maarten en Sielke.

Ellen en Sofie.