Zuid-Korea - 11-23/10/2014

Maar Zuid-Korea is meer dan Seoul!

Onze route
Vanuit Seoul trokken we met een luxueuze bus richting oostkust om de natuur te verkennen. We stapten een dagje af in de stad Chuncheon. Vervolgens trokken we met bus en trein van noord naar zuid langs de oostkust: Sokcho en Seroksan National Park, Geungang en Odesan National Park, Andong en Hahoe Village en Gyeongju.

Natuur!
Zuid-Korea is allesbehalve vlak, eens Seoul uit zit je al vlug tussen de beboste bergen en watervallen. Natuurgebieden worden beschermd in de vele nationale parken: allen goed voorzien van rangers en informatiecentra, goed bewegwijzerde wandelpaden met vaak metalen trappen. Mens en natuur gaan hier hand in hand. Koreanen, zeker de oudere generatie zijn hier dan ook in massa's te vinden, zeker in de herfst, hun geliefde seizoen ... en terecht! De foto's spreken voor zich. Camera's, smartphones zijn bij jong en oud voortdurend in de aanslag. Boven op de berg wachten ze netjes hun beurt af om op de foto te gaan met het monument op de top. Soms doet het wat maniakaal aan, zeker wanneer ze je met 'nordic walking' stokken de pas afsteken of de berg naar beneden hollen. Anderzijds inspireren hun doorzettingsvermogen en liefde voor de natuur!

Top van Daecheongbongin Sereoksan NP

 Per fiets ontdekten we de idyllische, artificiële meren in de buurt van Chuncheon. Zorgeloos fietsten we op de perfect aangelegde paden met zachte bodem, met regelmatig aanduidingen voor toiletten en restaurants.  We keren terug met de trein die vlakbij het pad passeert en ons terug naar de stad brengt.

Top Deacheongbong in Sereoksan NP

Samen met vele Koreanen ondernamen we twee hikes. Eerst beklommen
we Daecheongbong (1708m) in Seoroksan National Park. De parkranger waarschuwde ons voor een zware tocht van 12u en de ijzig koude bergtop. Hij raadde aan om 5 - 6u te starten, net zoals vele anderen wandelaars. Zaklampen hielden we best in de aanslag voor 's ochtends. We ontmoetten ondertussen Marc, een Zwitser met hike-ervaring en besloten het advies 'au serieux' te nemen en om 4u op te staan om tijdig aan de ingang van het Nationaal Park te geraken. 's Morgens lieten we onze bagage grotendeels achter en kregen een lift te pakken van een taxi met een andere wandelaar naar de ingang. Wandelen in het donker was wat vreemd omdat je nu eenmaal weinig van het landschap ziet. We liepen dan natuurlijk ook verkeerd, licht vloekend daalden we het steile pad van stenen terug af. Eens de zon op was zagen we veel herfstige maplebomen, watervallen en riviertjes, bergachtige vergezichten ... en dus veel mooie picknickplekjes. Iedereen zei heel vriendelijk goeidag, duizend keer hoorden we "annaseyo", die Koreaanse begroeting vergeten we nooit meer! Onderweg kregen we ook heel wat aangeboden van andere wandelaars, waarschijnlijk vonden ze het leuk westerlingen te zien en delen ze graag wat ze mee hebben. Zo kregen we een ginsengdrankje (niet ons ding ook al konden we energie gebruiken), vreemde koek met noten en bonen, maar ook lekkers: whiskey, mandarijn, noten, ...  Steile beklimmingen met stenen paden brachten ons dichter bij de top.

Zeer lokale regenbuien onder de bomen bleken smeltende sneeuw te zijn en de parkranger kreeg dus gelijk! Van de koude hadden we weinig last door de stevige beklimming. Onze 'dinner with a view' gaf ons voldoende energie om de top over te steken naar Osaek. Daar zouden we logeren en een ander deel van het park verkennen. De afdaling hadden we onderschat: lang en lastig met de stenen. Lieselottes knie raakte overbelast maar al vlug stond Hannes paraat met een tak om verder te wandelen en haalden we de meet voor de avondval. ☺  'S Avonds voelde het heerlijk om te eten op de 'ondol' (verwarmde vloer), rechtstaan verliep wel iets moeizamer. We vonden gelukkig een geweldig hotel met zicht op ... alweer een berg.

Vier dagen later waren we net gerecupereerd en gingen we voor Noinbong (1338m) in Odaesan National Park. We logeerden er met ons trekkerstentje op een fijne camping tussen goed uitgeruste Koreaanse kampeerders. We starten deze keer 'pas' om 8u met wandelen, ondanks de waarschuwingen van de ranger voor een zware tocht van 12u.  De kou 's ochtends ontnam ons de moed om ons uit onze warme slaapzakken te wringen. Eigenlijk was het een mooiere en meer opgebouwde wandeling. De meeste tijd wandelden we langs watervallen, mooie rotsen met soms Chinese (gebruikt voor de uitvinding van het Koreaans in 16de eeuw) inscripties van geleerden en gelukkig een indrukwekkend uitzicht van op de top.

Schoonheidsidealen en hygiëne!
Naast het hiken zagen we, vooral de oudere generatie, aan het trainen aan de verschillende fitnesstoestellen in openlucht. Op heel veel plaatsen waar we kwamen vond je ze in parken, zelfs net langs de kant van de weg of met uitzicht op een meer. Heerlijk als de zon schijnt, dus deden we af en toe mee.
Een andere gewoonte om voor hun lichaam te zorgen is naar de sauna gaan. We deden een Koreaanse sauna in Gyeongju. Meestal is het mannen en vrouwen gescheiden en naakt maar hier kregen we een eenvoudig pakje en iedereen ging hiermee samen de hoge stenen sauna in.  Hannes in het blauw, Lieselotte in mooi roze. Kleedkamers en douches waren wel gescheiden.  Na de sauna schrobben ze zich allemaal met overgave schoon zittend op een stoeltje met een spiegel voor je. Zoals een Koreaan het verwoordde: het enig wat je nodig hebt voorde sauna, is een handdoek en een tandenborstel. De Koreaanse sauna is voor velen ook een uitje, je kan er namelijk ook overnachten zonder luxe: matrasje op de grond, allemaal naast mekaar. Soms ook na zware werkdag of avond uitgaan in de stad een goedkope plek om roes uit te slapen.
Schoonheid lijkt, zeker voor vrouwen, ook wel een serieuze zaak. Dit viel vooral op tijdens de hikes: Rode lippen en blanke huid werden bijgewerkt met lipstick en poederdoos. Want je wil toch niet blinkend op de foto? Vooral vrouwen dragen allerlei maskers enerzijds om de huid blank en onaangetast van de zon te laten. Anderzijds uit angst voor luchtvervuiling die vooral in het verleden erg was en nu vaak uit China komt aangewaaid.
Lieselotte wordt nogal vaak beleefd aangesproken over haar 'looks' tot een Koreaan aangeeft waarom: "beautiful eyes, small face, long nose." We lachen en begrijpen nu misschien wat beter waarom er zoveel reclame voor chirurgische ingrepen om westerse ogen of neus te krijgen te vinden is op de metro of trein. Toch nog wat nood aan emancipatie!? De Koreaanse vrouwen hebben al die maquillage anders echt niet nodig!
Bijna overal doe je je schoenen uit alvorens binnen te komen, loop je verder op sokken of krijg je pantoffels aangeboden. Voor Hannes zijn die echter meestal te klein. Als je naar de badkamer gaat, staan er dan weer andere pantoffels klaar zodat alles heel proper blijft. Deze gewoonte vonden we eigenlijk al in Rusland en ook later in Japan.

Eten!
Geen enkele maaltijd gaat voorbij zonder wat pittige pepertjes! Gelukkige staan er steeds hopen papiertjes op tafel om de loopneus te stoppen en krijg je spontaan en gratis water aangeboden. Onze 'icooncommunicator' komt handig van pas bij eten bestellen en nagaan om welke dier en welke delen ervan het gaat. Een paar keer ook was onze honger groter dan ons geduld en kregen we een tot nu toe niet geïdentificeerd vleesje of visje voorgeschoteld.

Dat Koreanen belang hechten aan eten wisten we al, maar blijkbaar geldt dat altijd en overal, dus ook bij het hiken. Op de top pakten ze al hun bijgerechten uit, aten ze met plastic handschoenen kimchi, kookten op hun gasvuurtjes noedels en deelden ze hun eten. Wij misten vooral nu het handige brood en beleg! Als alternatief sleepten we ook ons gasvuurtje mee naar de top en een compact éénpansgerecht!

 De heerlijkste maaltijd hebben we te danken aan onze lift na onze tweedaagse wandelingen in Seoraksan National Park. Een vrolijk Koreaans koppel op vakantie besliste ons op culinair sleeptouw te nemen vooraleer ze ons afzetten. Voor we het goed doorhadden kozen ze in de vishaven van Sokcho wat 2 levende vissen, een octopus en een zeeplant uit de aquariums uit om te laten klaarmaken voor ons vier. Vlak tegenover in het klein restaurantje werden ons al vlug rauwe en gebakken vis en vissoep geserveerd. Daarna namen ze ons elders mee, kocht een grote doos met stukjes gemarineerde kip, specialiteit van Sokcho. Ze openden gulzig de doos om ons op straat te laten proeven.  Een smakelijk avontuur!

Behulpzaam!
Wij hebben vooral gemerkt dat mensen ongelooflijk vriendelijk en behulpzaam zijn: Ze telefoneren voor ons naar de openbare vertaal- en tourismelijn, lopen ons achterna om hun info bij te sturen, geven ons een lift, ...

'Bang'!
Mensen wonen klein, dat los je toch gewoon op door allerlei soorten kamers te verhuren voor een aantal uur!? Dat heet in Zuid-Korea 'bang'. Op een regenachtige dag in Gyeongjo probeerden we 'een dvd bang' uit: voor ongeveer 14 euro kregen we een privé-kamertje met filmscherm en comfortabele zetels. We kozen voor "Ajeossi" met Engelse ondertiteling Engelse titel " The man from nowhere",  een goeie en bloederige Koreaanse film met een moraal. Verder zijn er nog: 'pc bangs' om computerspelletjes te spelen met vrienden (Hannes enthousiast!), 'bangs' om theekransjes te houden, ...

Het uitgebreide aanbod 'lovemotels' horen deels ook wel in deze categorie wanneer koppels de kleine huizen waar vaak enkele generaties samenwonen voor enkele uren ontvluchten. Hoewel vermoedelijk niet alleen gebruikt door officiële koppels ...

In Geungang bezochten we het 'Unification Park' met als grootste attractie de Noord-Koreaanse duikboot die aan de kust werd ontdekt in 1996.

De naam van het park zegt het zelf: Er is een strekking die de 500 jaar gemeenschappelijke geschiedenis van Noord- en Zuid-Korea wil verderzetten in een ééngemaakt Korea. Desondanks zien we de bewaakte kustlijn met prikkeldraad en militaire posten.



Net vooraleer we Zuid-Korea verlieten, bezochten we Gyeongju, de hoofdstad van de Sila dynastie (1ste eeuw A.D) die duidelijke sporen achterliet: verschillende parken met immense tumuli van Sila heersers, overblijfselen van paleizen en tempels. 

Twee spookjes met de tumuli in de achtergrond

Veel van die gebouwen zijn echter tot ruïnes herleid door de verschillende oorlogen. Seokguram grotto, een zittende Boeddha uit steen gehouwen op een bergtop, is bewaard gebleven en nu een belangrijk boeddhistische erfgoed in de wereld.

We sloten onze laatste avond af met een Japans-Koreaanse maaltijd en besluiten dat:

- er toch nog enkele vragen over Korea onbeantwoord zijn.
1) Wie is Lotte? We zien het overal, lijkt een Koreaans merk van food en non-food producten, entertainment en cinema, ...
2) Hoe zit dat tegenwoordig met die flashy lovemotels? Interessant voor een Jambers-reportage!
3) Welk vlees dreef er in onze soep de avond voordien? De smaak kwam overeen met het uitzicht en we willen dit verder liefst zo veel mogelijk vermijden.

- we alweer zin hebben in het verkennen van een nieuw land.
- we nog nog steeds goed overeenkomen. ☺
- het Japans eten ons wellicht beter zal liggen.

Op 23 oktober nemen we de Panstar Dream om 15u van Busan (Zuid-Korea) voor een reis van 18u naar Osaka op het Honschu-eiland in Japan!

Zuid-Korea - Seoul 7-11/10/2014

De stap van Ulan-Ude naar Seoul is immens!  Enkele voorbeelden:
- we gaan van de eerste sneeuw in Siberië naar een aangename 22°C in Seoul
- we wisselen een oude infrastructuur in voor een hypermoderne. In Rusland waren er niet al te veel regels (veel lijkt weggevallen samen met het communisme), terwijl Seoul soms n overgeorganiseerde stad lijkt (er wordt bv aangemaand overal rechts te wandelen, speciale zitjes voor bejaarden en zwangere vrouwen op metro)
- onmogelijk om nog te blenden onder de bevolking, vanaf nu vallen we op... toerist-alert!!
- we nemen ook afscheid van mes en vork en continentaal ontbijt. Tafels zijn vaak maar kniehoog, dus vaak zitten we gewoon op de vloer ipv op een stoel

We gaan direct voor de complete ervaring en kiezen een 'kamer' in een traditioneel hanuk huis: een klein kamertje met een houten deurtje met rijstpapier afgewerkt, 'ondol' (verwarmde vloer) en een matrasje op de grond. De gastheer is zeer hartelijk en nodigt ons uit voor een ochtendwandeling langs de stadsmuren. 

Gelukkig is hij zo vriendelijk om zijn gewoonlijke uur een halfuur te verlaten naar 7u. We krijgen een prachtig overzicht van Seoul! Onmiddellijk worden we geconfronteerd met een heleboel fitte 65 - 80 jarigen die bijna maniakaal wandelen, openlucht fitnesstoestellen gebruiken in professionele outfits. Wat fitter worden tijdens de reis was één van onze voornemens en nu des te meer! Wat vermoeid keren we terug na de wandeling en wordt ons een Koreaans ontbijt voorgezet: in ons kamertje maken de matrassen plaats voor een laag, houten tafeltje dat al vlug volstaat met verschillende aardewerken kommetjes gevuld met het nationale bijgerecht kimchi, gedroogde zeewierblaadjes, gemarineerde aubergine en courgette, soep met sojascheuten en omelet, gemarineerde rauwe vis met sesam, ... We voelen ons heel verwend. Een Koreaanse maaltijd bestaat steeds uit minstens zes bijgerechten die je deelt. Eten is een heel sociaal gebeuren en ze doen het ook gewoonweg extreem graag en liefst ook in overvloed.

We duiken de Koreaanse geschiedenis in en bezoeken één van de paleizen van joseondynastie(16de eeuw): Changdeokgung palace, met secret garden!

Daarna het War Memorial Museum, echt een prachtig museum dat onze kennis van de Koreaanse overheersingen en de Koreaanse oorlog bijschaaft en de oorlog tot reëel maakt met exhibitie van gevechtsvliegtuigen, bommenwerpers, tanks van Amerikaanse, noord- en zuid- Koreaanse, Russische en Chinese makelij.

Ondanks het heftige verleden leeft Seoul enorm. Onze tweede verblijf bevindt zich in Hondae, een flitsende, drukke, overbelichte eet- en winkelbuurt waar vooral studenten rondhangen. In de reisgids lazen we dat New York nooit slaapt, maar Seoul nooit stopt. Dat lijkt te kloppen!! Een feestje 's avonds en nog zin in een nieuw kleedje om 23u!? Hup, naar de winkel! 

We slenteren rond op de traditionele Naemdaemun markt waar alle kramen en winkels volgeskouwd zijn met rode koreaanse ginsengproducten, vele potten met opgelegde paddestoelen en andere eigenaardigheden. In het midden van de straten staan dan weer eetkraampjes met vis en aquariums met levende schaaldieren en octopussen. We geven toe aan onze honger en zetten ons onwennig aan een tafeltje. We krijgen hulp van een groep hawaianen naast ons om iets te kiezen, ze laten ons proeven van de meest laagdrempelige zaken. We bestellen alvast wat soju (koreaanse vodka) en sake. Er zijn mensen die levende octopus met smaak verorberen, maar wij houden het op noedels, kippenbroochetjes (wel met wat onherkenbare delen van de kip!) en n koreaanse soepje.

Lieselotte haar favoriete buurt was rond Saemcheongdong district met veel winkels met handgemaakte spullen (hoeden, kledij, juwelen,...), vintagewinkels, gezellige koffie- en theehuizen, leuke restaurantjes, ...  Een mooie en creatieve buurt waar je ogen tekort komt en natuurlijk met de nodige 'hipsters'. Niet de typische aziatische cultuur hier maar veel europese invloeden en vooral op de franse stijl zijn ze gek: franse winkelnamen, franse bakkerijtjes, ... Misschien is het ook fijn om wat Europese dingen te zien maar de creativiteit en overgave waarop het gebeurt is toch indrukwekkend.

Per toeval beslissen we de Seoul tower te beklimmen samen met heel veel Koreanen en via de perfect aangelegde paden met zachte ondergrond en met de prachtige vergezichten is dit echt de moeite. Tuurlijk bevinden er zich bovenaan wat eetkraampjes. Waar Koreanen zijn, is er eten!

Een bezoek aan de Tecno mart mag ook niet ontbreken, zeker niet voor IT-er Hannes. We ontmoeten er ook Hannes' collega Tako die er voor n paar maand in n project meewerkt. 5 verdiepingen boordevol technologische snufjes, ook tweedehands verkoop van smartphones. Nu begrijpen we heel goed waarom je hier, zelfs geen 70'er zal zien met een oude gsm maar wel een nieuwste samsung smartphone. De prijzen daarentegen doen onze europese wenkbrauwen fronsen. Ondanks de bakermat van samsung zijn de prijzen niet echt goedkoper.  Die nieuwe smartphone voor Lieselotte zal dus toch niet uit Zuid-Korea komen.

We kijken ook naar een taekwondo voorstelling in Namsan hanuk village. Dit is eerder een toeristische show met veel show en dans. We hadden gehoopt iets traditioneler te zien. We zien verder in korea eigenlijk weinig taekwondo meer.. jammer!

Rusland - Siberië 28/09/2014 tot 07/10/2014

De stad Irkutsk kan ons niet echt boeien, het is voor ons vooral de poort naar het Baikalmeer. We plannen een 4-daagse uitstap naar het eiland Olkhon in het Baikalmeeer en daarvoor gaan we in Irkutsk vooral op zoek ... naar kampeergas! We ontmoeten er Dmitry via couchsurfing en hij is zo sympathiek om met zijn auto alle winkels af te schuimen op zoek naar Campinggaz met succes! Omwille van de kou en de wind, vooral 's nachts, wordt kamperen ons afgeraden en blijkt onze zoektocht toch niet geheel nuttig geweest.

 Een woelige busrit en korte ferry brengen ons na vijf uur op bestemming in het gastenverblijf van Nina in Khuzhir. Nina is een energieke dame van 70 jaar die jarenlang als lerares Duits werkte op het eiland van 1500 inwoners. Om haar karige pensioen van 250 euro aan te vullen verhuurt ze enkele kamers. Het toeristische seizoen dat zich beperkt tot twee zomermaanden is eigenlijk al voorbij en we zijn de enige gasten. Elke avond komt Nina het houtvuur aansteken in de kamer waardoor we er zowaar een gratis sauna bij krijgen. We zagen er dan niet meer tegenop om buiten naar het toilethuisje te gaan (gewoon gat in de grond).

We zijn zeker niet de enige toeristen op het eiland. We merken heel vlug dat achter vele fototoestellen Chinezen verscholen zitten. Irkutsk en het eiland zijn heel populair in China, toch wel atypisch vonden we. Maar wij krijgen wel al een voorproefje van Azië!

Olkhon is bijzonder eiland: enerzijds heeft het iets idyllisch met de zandgrond, de naaldbomen tot op de stranden, prachtige rotsen, blauwe lucht, stralende zon, pure natuur, gekleurde linten in de bomen naar Buryat traditie. Anderzijds heerst er veel wind en verandert het 's winters in een sneeuwlandschap, kan je met de auto over het bevroren meer rijden, lopen er in alle dorpen roedels wolfachtige straathonden, fungeren open plekken in een dorp als afvalstortplaats.

Het toerisme op het eiland is beperkt tot officiële tours van Hostel Nikita (bijna enkel Chinezen).  Moedig beslissen we van west- naar oostkust te wandelen (=15 km).  Het landschap is heel bevreemdend met zandgrond en naaldbomen. Regelmatig komen we picknickplaatsen van houthakkers tegen incl. hun afval. Er staan nergens wegwijzers en na een 5-tal uur wandelen zonder kust in zicht, leggen we ons neer om een kampeermaaltijd in het bos i.p.v. aan de oostkust te hebben.  Daarna keren we terug.

 Dag twee maken we het ons wat makkelijker en vergezellen vier enthousiaste Chinezen op een tocht maar het noordelijkste punt van het eiland. Onze gids is een stoere Rus in militaire outfit die behendig het oude 4x4 busje over de zanderige heuvels baant. De gids begrijpt en spreekt geen Engels maar de rit alleen is een avontuur! Het landschap wisselt af tussen taiga met groene en goudgele naaldbomen en berken en eindeloze zandvlaktes met heuvels ingekaderd door het immense Baikal. We stoppen op verschillende plaatsen met bijzondere rotsformaties, heilige plaatsen van de Buryat bevolking, wandelen met de groep langs de rotskust tot een prachtige baai en verwarmen ons 's middags aan vissoep van omoul (verwant aan zalm maar enkel in Baikal te vinden). De hemel is helderblauw, geen wolkje te zien, alleen felle windvlagen.

Einde van het toeristisch seizoen blijkt ook in te houden dat de cafés waar ook eten geserveerd wordt in winterslaap gaan. Gevolg: veel hongerige toeristen en weinig eetgelegenheden. We vinden uiteindelijk een open café en kennen gelukkig de naam van de lokale vis.  De eigenaars kennen geen Engels, zijn niet echt bedreven in en gemotiveerd tot communicatieve oplossingsstrategieën en ook niet in geld verdienen? Wij zijn wel dolgellukkig met de lekkere maaltijd. Aan de kou wennen we niet echt: de deur staat open, geen verwarming en 3°C buiten. De volgende dagen gaan we voor plan B: wat ingrediënten uit de 24/24u en 7/7 dagen supermarkt en koken we gezellig een éénpotsgerecht in ons gastenverblijf.

Terug in Irkutsk beslissen we omwille van tijd en budget het traject van de transsiberische trein tot Vladivostok niet voort te zetten en boeken een goedkope vlucht van Ulan-Ude naar ons volgende reisland Zuid-Korea!

Met onze couchsurfinghost Dmitry en ziijn Amerikaanse vriend Collin ondernemen we van een prachtige hike langs een oud deel van de transsiberische spoorlijn en het Baikalmeer. In de overvolle trein merken we dat Russen fervente hikers zijn. Gepakt en gezakt trekken jong en oud erop uit.

Dmitry regelt een overnachting in een gastenverblijf van een jong gezin in Slyudyanka voor ons. Zij helpen ons met treintickets te boeken en maken ons blij met een pannenkoekenontbijt. Een mooie treinrit via de circumbaikal brengt ons in Ulan-Ude.  We hebben deze keer 3de en ook laagste klasse tickets gekocht. Dat merken we aan de indringende geuren die ons overvallen als we de trein opstappen.  Deze wagons zijn niet ingedeeld in coupees van 4 maar van 6. Weliswaar zonder deuren dus eigenlijk is de wagon één grote slaapplaats.  We vinden onze plaatsen, het was nog vroeg en onze medepassagiers zijn nog aan het slapen.

Ulan-Ude ligt alweer dichter bij Mongolië en China en dat zie je aan de inwoners.  Zullen ze Russisch, Buryat, Mongools of Chinees spreken? Ulan-Ude ligt in de provincie Buryat waar de Buryatbevolking de oorspronkelijke inwoners zijn. Deze bevolking is zowel qua taal als leefgewoontes verwant met de Mongolen. Sjamaanisme, het boeddhisme en de Russische-Orthodoxe kerk vormen de hoofdreligies in deze regio en Russisch en Buryat zijn er de officiële talen. Het Boeddhisme is door Tibetaanse monniken verspreid in deze regio en weinig gewijzigd. De Dalai Lama kwam na de onderdrukking van het Boeddhisme tijdens het communisme naar de stad om een tempel in te wijden. In de Ivolginsky datsan (Boeddhistische tempels) praten we met een monnik en een lerares Engels van de boeddhistische school (als enige vrouw!), heel interessant! We observeren een monnik tijdens het gebed in volle concentratie, afwisselend tussen spreken en zingen, geluid maakt met allerlei instrumenten, ... De ritmische en repetitieve klanken brengen ons tot rust. Het is heel intiem om dit mee te maken. Helemaal zen verlaten we de datsan! 

Gigantisch standbeeld van Lenin in Ulan-Ude

Twee middelbare schoolmeisjes tonen ons en andere hostelgasten vrijwillig de stad onder het positieve initiatief 'Ask me I'm Local'. Zij oefenen het Engels en wij leren de stad kennen! 

Rusland - Transsiberische trein naar Irkutsk 25-28/09/2014

Moeilijk te geloven maar we hadden er zin in toen we 25/09 op de transsiberische trein tot Irkutsk stapten voor een rit van 5153 km op 3,5 dagen waarbij we zes tijdzones, vele Russische steden en talloze berk- en dennenbossen zouden doorkruisen. 

Bij vertrek maakt iedereen het zich huiselijk en bakent zijn territorium af: comfortabele kledij en schoeisel aantrekken, alle voedsel opbergen, ... Wij doen hen maar wat onwennig na.
We delen onze coupé van vier met verschillende medereizigers. Eerst een ouder koppel tevreden op terugkeer na hun reis in de Krim. Ze zijn niet de eerste Russen die lovend zijn over deze nieuwe vakantiebestemming. In Novobirisk verlaten ze ons om hun kinderen te bezoeken. Twee dagen leven we samen. Iedereen doet zijn best om te communiceren met veel geduld, vele gebaren of een vertaal app op de smartphone. Aan hun uitgebreide picknick is te merken dat ze gewoon zijn lange treinreizen te maken. Wij hebben ons niet gewaagd aan verse producten en ons volledig op instantmaaltijden en noedels gegooid. We zijn dan ook dolblij met de frisse Russische komkommers en alle andere eten dat ze met ons delen. Wij hebben de twee goedkopere bovenbanken geboekt maar overdag mogen we op hun zetel zitten en meegenieten van het voorbij glijdende landschap.
Onze volgende reisgenoot is een sympathieke kerel die als verkoper van geneesmiddelen wekelijks lange afstanden aflegt en redelijk vlot is in het Engels. Later vergezelt een oudere, zwaarlijvige dame ons die dag en nacht de volledige beneden bank nodig heeft.  
We mogen zeker onze wagonverantwoordelijke niet vergeten: een humoristische dame die weliswaar kordaat de orde en netheid bewaart (ook 's ochtends stofzuigt, dat was soms nodig!) en telkens helemaal van Moscou tot Vladivostok meereist (9000km in 7 dagen!). Ze moet lachen als we buiten in de kou wat gymnastiek doen tijdens een treinstop of even spurten van de snuit tot de staart van de trein, want meer beweging hebben we niet. We stoppen zo een vijftal keer per dag, meestal een kwartiertje lang. Goed opletten om de trein niet te missen, het zou een klein drama zijn met alle bagage nog op een trein die je onmogelijk nog kunt inhalen.
Tijd genoeg om deze blog aan te vullen, Lonely Planets (Rusland, Korea en Japan!) en een halve Dostoyevsky te lezen, wat foto's te bekijken, 's avonds 'romantisch' een serietje te kijken op onze stapelbedden en proberen een praatje te slaan met de medereizigers.
We kunnen ons geleidelijk aanpassen aan de tijdszones, hoewel snurkende medereizigers hier soms een stokje voor steken. Tolerantie en oordopjes!
In het begin bracht de tijd ons wel in verwarring tot we begrepen dat de Moscoutijd de standaard is in alle treinstations in Rusland.  Ineens is het om 3u 's ochtends al licht ... jetlag op de trein?!
Irkutsk is onze eindbestemming: een stadje aan het Baikal meer, een van de grootste meren maar vooral het diepste meer ter wereld met 1642m. Erg koud is het ook en Hannes beslist om er toch maar geen duikje te nemen. Een prachtige omgeving om verder te verkennen maar eerst tijd voor een douche!