Moeilijk te geloven maar we hadden er zin in toen we 25/09 op de transsiberische trein tot Irkutsk stapten voor een rit van 5153 km op 3,5 dagen waarbij we zes tijdzones, vele Russische steden en talloze berk- en dennenbossen zouden doorkruisen.
Bij vertrek maakt iedereen het zich huiselijk en bakent zijn territorium af: comfortabele kledij en schoeisel aantrekken, alle voedsel opbergen, ... Wij doen hen maar wat onwennig na.
We delen onze coupé van vier met verschillende medereizigers. Eerst een ouder koppel tevreden op terugkeer na hun reis in de Krim. Ze zijn niet de eerste Russen die lovend zijn over deze nieuwe vakantiebestemming. In Novobirisk verlaten ze ons om hun kinderen te bezoeken. Twee dagen leven we samen. Iedereen doet zijn best om te communiceren met veel geduld, vele gebaren of een vertaal app op de smartphone. Aan hun uitgebreide picknick is te merken dat ze gewoon zijn lange treinreizen te maken. Wij hebben ons niet gewaagd aan verse producten en ons volledig op instantmaaltijden en noedels gegooid. We zijn dan ook dolblij met de frisse Russische komkommers en alle andere eten dat ze met ons delen. Wij hebben de twee goedkopere bovenbanken geboekt maar overdag mogen we op hun zetel zitten en meegenieten van het voorbij glijdende landschap.
Onze volgende reisgenoot is een sympathieke kerel die als verkoper van geneesmiddelen wekelijks lange afstanden aflegt en redelijk vlot is in het Engels. Later vergezelt een oudere, zwaarlijvige dame ons die dag en nacht de volledige beneden bank nodig heeft.
We mogen zeker onze wagonverantwoordelijke niet vergeten: een humoristische dame die weliswaar kordaat de orde en netheid bewaart (ook 's ochtends stofzuigt, dat was soms nodig!) en telkens helemaal van Moscou tot Vladivostok meereist (9000km in 7 dagen!). Ze moet lachen als we buiten in de kou wat gymnastiek doen tijdens een treinstop of even spurten van de snuit tot de staart van de trein, want meer beweging hebben we niet. We stoppen zo een vijftal keer per dag, meestal een kwartiertje lang. Goed opletten om de trein niet te missen, het zou een klein drama zijn met alle bagage nog op een trein die je onmogelijk nog kunt inhalen.
Tijd genoeg om deze blog aan te vullen, Lonely Planets (Rusland, Korea en Japan!) en een halve Dostoyevsky te lezen, wat foto's te bekijken, 's avonds 'romantisch' een serietje te kijken op onze stapelbedden en proberen een praatje te slaan met de medereizigers.
We kunnen ons geleidelijk aanpassen aan de tijdszones, hoewel snurkende medereizigers hier soms een stokje voor steken. Tolerantie en oordopjes!
In het begin bracht de tijd ons wel in verwarring tot we begrepen dat de Moscoutijd de standaard is in alle treinstations in Rusland. Ineens is het om 3u 's ochtends al licht ... jetlag op de trein?!
Irkutsk is onze eindbestemming: een stadje aan het Baikal meer, een van de grootste meren maar vooral het diepste meer ter wereld met 1642m. Erg koud is het ook en Hannes beslist om er toch maar geen duikje te nemen. Een prachtige omgeving om verder te verkennen maar eerst tijd voor een douche!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten